برای ماه و کودکان روستا که در جاده های سرزمینم
همیشه تنهایند!
روشنایی راه
از حضور ماه نبود.
چقدر راه های تاریک از من گذشت.
چقدر خیال حضور ماه پرپر شد.
و آسمان به کوچه های فراموشی رفت.
ولی من نمی دانستم
روشنایی راه
از عبور کودکانی بود
که از خواب سیب های شبانه می امدند.
...
می دانی!
می خواهم آن تنهاترین مسافر راه های بی ته باشم
می خواهم آن کودک ترین عبور
از خواب سیب های شبانه برگردم.
...
می خواهم از همین جای نمی دانم
آخرین تماشا و
آخرین حرف گم شده باشم:
روشنایی راه
از حضور ماه نبود
کودکی سی ساله انگار می گذشت.
هیوا مسیح
نُه: روحش...
مشخصات مدیر وبلاگ
عناوین یادداشتهای وبلاگ
دسته بندی موضوعی
